Η εργοθεραπεία χρησιμοποιεί ποικίλες  τεχνικές με σκοπό την ανεξάρτητη συμμετοχή των παιδιών στα έργα που τους ζητείται.

 

Μία προσέγγιση που  χρησιμοποιείται συχνά, ιδιαίτερα σε παιδιά με δυσκολίες συντονισμού των κινήσεων, είναι αυτή της κινητικής μάθησης, σύμφωνα με την οποία υπάρχουν τρία στάδια εξέλιξης στην κινητική μάθηση των παιδιών.

 

Στο πρώτο στάδιο, το παιδί συλλογίζεται τι απαιτείται να κάνει σε μία δραστηριότητα και προσπαθεί να συνδυάσει αυτό που του ζητείται με προηγούμενες εμπειρίες του ώστε να βρει κάποια λύση.

Στο δεύτερο στάδιο, το παιδί συνδυάζει προηγούμενες γνώσεις του και δοκιμάζει νέες κινητικές εμπειρίες ώστε να καταλήξει σε αυτήν που ταιριάζει στο απαιτούμενο έργο.

Στο τελικό στάδιο, το παιδί έχει πλέον κατακτήσει τη νέα κινητική δεξιότητα και μπορεί να την εφαρμόσει και σε άλλα περιβάλλοντα.

 

Τα παραπάνω στο πλαίσιο της θεραπευτικής παρέμβασης συχνά συνδυάζονται με συμπεριφορικές τεχνικές οργάνωσης ή επιβράβευσης, ή με άλλου γνωσιακού τύπου τεχνικές ρύθμισης της συμπεριφοράς, ελέγχου της παρόρμησης, και συνειδητοποίησης της δράσης.

 

Τέλος, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού, τις δυσκολίες και τους στόχους του, μπορεί να γίνει αντίστοιχος σχεδιασμός εξατομικευμένης παρέμβασης που μεταξύ άλλων μπορεί να περιλαμβάνει:

 

• εξάσκηση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων

• συμμετοχή σε ποικίλα παιχνίδια

• χρήση διαφόρων εργαλείων

• ενδυνάμωση επιμέρους δεξιοτήτων

• εμπλοκή των γονέων μέσα στις συνεδρίες

• συγκεκριμένες οδηγίες για το σπίτι

    

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ

Η εργοθεραπεία, όπως φαίνεται και από την ετυμολογία της λέξης, είναι μία επιστήμη που στοχεύει να καταστήσει τα παιδιά ικανά να είναι λειτουργικά στα καθημερινά τους έργα. Ως έργα, ορίζονται οι δραστηριότητες που κάνει κάθε παιδί στην καθημερινότητά του. Πιο συγκεκριμένα, χωρίζονται στους εξής τομείς:

   

• Δραστηριότητες καθημερινής ζωής και φροντίδας εαυτού (μπάνιο, ένδυση, σίτιση, χρήση τουαλέτας)

• Δευτερεύουσες δραστηριότητες καθημερινής ζωής και φροντίδα άλλων π.χ. κατοικιδίων για μεγαλύτερα παιδιά 

• Εκπαίδευση 

• Κοινωνική αλληλεπίδραση 

• Ψυχαγωγία 

• Ελεύθερος χρόνος

• Παιχνίδι 

• Ύπνος

 

Η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί στα παραπάνω αν έχει δυσκολίες να ακολουθήσει ρουτίνες, να θυμάται βήματα δραστηριοτήτων, να χρησιμοποιήσει διάφορα υλικά ή εργαλεία, ή να ολοκληρώσει με επιδεξιότητα τις διάφορες κινήσεις που απαιτούνται.

   

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ένα από τα σημαντικότερα έργα στη ζωή των παιδιών είναι το παιχνίδι, το οποίο στις μέρες μας συχνά τείνει να αποτελεί ελάχιστο μέρος της. Τα παιδιά φυσιολογικά αναπτύσσουν πολλών ειδών παιχνίδια (Κινητικό, κατασκευαστικό, συμβολικό, φανταστικό, παιχνίδι με κανόνες, επιτραπέζιο παιχνίδι, παιχνίδι αλληλεπίδρασης κ.ά.) Μέσω του παιχνιδιού, τα παιδιά αναπτύσσουν τόσο γνωστικές, όσο και κινητικές δεξιότητες, μαθαίνουν, διασκεδάζουν, κοινωνικοποιούνται… Δυστυχώς στη σημερινή κοινωνία το αδρό κινητικό παιχνίδι συναντάται όλο και λιγότερα και συνήθως σε αυστηρά οργανωμένο χώρο και χρόνο. Το ελεύθερο φανταστικό παιχνίδι συχνά αντικαθιστάται από χρήση κάποια οθόνης, και το παιχνίδι αλληλεπίδρασης συχνά γίνεται μοναχικό. Για όλους τους παραπάνω λόγους, συχνά παρατηρούνται παιδιά με μειωμένες αντιληπτικές ικανότητες, με δυσκολίες επίλυσης προβλημάτων στο πλαίσιο του παιχνιδιού και με αδεξιότητα στα κινητικά παιχνίδια λόγω ελλιπούς εξάσκησης. Η Εργοθεραπεία κάνει χρήση ποικίλων παιχνιδιών ώστε να εμπλέξει τα παιδιά σε δράσεις με σκοπό να ενδυναμωθούν οι δεξιότητες συμμετοχής τους. Επιπλέον, στοχεύει στην ανεξάρτητη και λειτουργική εμπλοκή και ολοκλήρωση των ειδών παιχνιδιών που προαναφέρθηκαν.

Μία σημαντική μέθοδος που χρησιμοποιείται στην εργοθεραπεία είναι η Αισθητηριακή Ολοκλήρωση.

Η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι μια νευροβιολογική διαδικασία, που οργανώνει τις αισθήσεις από το σώμα και από το περιβάλλον και καθιστά δυνατή την αποτελεσματική χρήση του σώματος μέσα στο περιβάλλον. 

Η παρέμβαση της αισθητηριακής ολοκλήρωσης χρησιμοποιείται όταν η νευρολογική επεξεργασία που οργανώνει την αίσθηση του σώματος ενός ατόμου και του περιβάλλοντός του δε λειτουργεί σωστά, με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται η ικανότητα του εγκεφάλου να επεξεργαστεί και να ανταποκριθεί κατάλληλα σε πληροφορίες που λαμβάνονται από τις αισθήσεις. Η λειτουργία των αισθήσεων εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από το αιθουσαίο και το ιδιοδεκτικο σύστημα. Τα συστήματα αυτά, σε συνδυασμό με την αφή παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο στην αισθητηριακή ολοκλήρωση. Από το αιθουσαίο σύστημα προέρχεται η αίσθηση της ισορροπίας, της κίνησης, της περιστροφής του σώματος και της βαρύτητας. Το ιδιοδεκτικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την αίσθηση της στάσης του σώματος, της κίνησης, της δύναμης, της αντίληψης του βάρους.

 

 

Οι διαταραχές της αισθητηριακής επεξεργασίας ενδέχεται να εκδηλώνονται στα πλαίσια νευροαναπτυξιακών διαταραχών, όπως η ΔΑΦ και η  ΔΕΠΥ. Στο Κέντρο μας, η προσέγγιση της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης χρησιμοποιείται συχνά ως συμπληρωματική παρέμβαση στα πλαίσια του θεραπευτικού προγράμματος, καθώς  παρέχει  στο παιδί ευκαιρίες για εμπλοκή σε αισθητηριακές και κινητικές δραστηριότητες εμπλουτισμένες με απτικά, αιθουσαία και ιδιοδεκτικά ερεθίσματα. Ο εργοθεραπευτής παρατηρεί τις προσαρμοστικές συμπεριφορές του παιδιού κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας και αυξάνει ή μειώνει τις αισθητηριακές κινητικές απαιτήσεις ώστε να δημιουργηθεί η κατάλληλη πρόκληση που θα ταιριάζει εξατομικευμένα στις δυνατότητες του παιδιού. Στόχος είναι να καταστεί το παιδί ικανό να συμμετέχει αυτόνομα σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής χωρίς περιορισμούς που να προκύπτουν από ελλιπή αισθητηριακή ολοκλήρωση.

  

Για πληροφορίες σχετικά με την Αναπτυξιακή Διαταραχή Συντονισμού των Κινήσεων, κλικ εδώ.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εργοθεραπεία, κλικ εδώ.