Η ψυχοθεραπεία ζεύγους απευθύνεται στα ζευγάρια εκείνα που η ζωή τους στη σχέση ή στον γάμο χαρακτηρίζεται από έλλειψη επικοινωνίας, έντονες αντιπαραθέσεις, συναισθήματα απογοήτευσης ή θυμού. Οι διαφορετικοί χαρακτήρες, οι ανάγκες και οι επιθυμίες του κάθε συντρόφου, οι ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις της καθημερινότητας, καθώς και οι αλλαγές που προκύπτουν από τις διαφορετικές φάσεις του κύκλου ζωής του ζευγαριού (π.χ. γέννηση παιδιού, απώλεια γονέα) προκαλούν διάφορες δυσκολίες στο ζευγάρι, όπως, λόγου χάρη, έλλειψη αμοιβαίας κατανόησης και συναισθηματικής εγγύτητας, απουσία ικανοποίησης του ενός από τον άλλο, συγκρούσεις, ματαίωση και ανασφάλεια.

  

Στην ψυχοθεραπεία ζεύγους, ο θεραπευτής εστιάζει στη σχέση του ζευγαριού με στόχο τη βελτίωσή της και την επίτευξη της μέγιστης αποτελεσματικότητας στην επικοινωνία μεταξύ των μελών. Δημιουργώντας ένα πλαίσιο εμπιστοσύνης και λαμβάνοντας υπόψη τις προσδοκίες, τις δυνατότητες και τις προθέσεις του κάθε μέλους χωριστά, στόχος της θεραπείας ζεύγους είναι να διερευνήσουν οι δύο σύντροφοι τις δυναμικές της σχέσης τους, όπως αυτή εξελίσσεται μέσα στον χρόνο, να αναγνωρίσουν τις ανάγκες τους και να αναζητήσουν τρόπους ώστε να απολαμβάνουν την κοινή τους ζωή. Μέσα απο το θεραπευτικό πρόγραμμα δημιουργείται ένα τέτοιο πλαίσιο μέσα στο οποίο το ζευγάρι επικοινωνεί με ασφάλεια, ειλικρίνεια και αμοιβαία εμπιστοσύνη τα συναισθήματά του ώστε να νοηματοδοτήσει τη σχέση του. 

  

Στο Κέντρο ΑΡΣΗ, η ψυχοθεραπεία ζεύγους πραγματοποιείται στα πλαίσια της γνωσιακής-συμπεριφοριστικής προσέγγισης και βασίζεται στη δημιουργία μιας συνεργατικής θεραπευτικής σχέσης. Η βελτίωση επιτυγχάνεται μέσα από την αναδόμηση δυσλειτουργικών αντιλήψεων, ερμηνειών, μορφών συμπεριφοράς και μοτίβων επικοινωνίας. Στα πρώτα στάδια της θεραπείας, δίνεται έμφαση στην αξιολόγηση των συμπεριφοριστικών, γνωστικών και συναισθηματικών στοιχείων του ατόμου, του ζευγαριού και της αλληλεπίδρασης μεταξύ ζευγαριού και περιβάλλοντος. Στόχος του θεραπευτή είναι η ενεργοποίηση της συμμετοχής του ζευγαριού, η εδραίωση της συμμαχίας και με τους δύο συντρόφους και ο από κοινού προσδιορισμός των στόχων της θεραπείας με βάση τα αποτελέσματα της αξιολόγησης. Στο κυρίως μέρος της θεραπείας, χρησιμοποιούνται γνωστικές και συμπεριφοριστικές παρεμβάσεις με στόχο την ανάπτυξη νέων τρόπων συμπεριφοράς και επικοινωνίας. Στις συμπεριφοριστικές παρεμβάσεις περιλαμβάνεται η διδασκαλία ειδικών συμπεριφορικών δεξιοτήτων, όπως είναι η εκπαίδευση στην επικοινωνία. Ουσιαστικά, στη θεραπεία ζεύγους αυτός ο στόχος περιλαμβάνει δύο είδη επικοινωνίας: α) τις συζητήσεις των ζευγαριών, κατά τις οποίες οι σύντροφοι μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα, και β) τις συζητήσεις για την επίλυση προβλημάτων και λήψη αποφάσεων.

 

Παράλληλα, χρησιμοποιούνται γνωσιακές τεχνικές που βοηθούν τα δύο μέλη της σχέσης να παρατηρήσουν και να αναγνωρίσουν τον τρόπο που ο κάθε σύντροφος ερμηνεύει και νοηματοδοτεί τη συμπεριφορά του άλλου συντρόφου. Τα άτομα συχνά επεξεργάζονται αυτόματα τις πληροφορίες που αφορούν σε γεγονότα που διαδραματίζονται στις σχέσεις και αδυνατούν να κατανοήσουν πώς οι υποκειμενικές τους γνωσίες επηρεάζουν τα συναισθήματα και την συμπεριφορά τους. Συνεπώς, στόχος αυτών των τεχνικών είναι η αύξηση της επίγνωσης του ατόμου αναφορικά με τις επαναλαμβανόμενες αιτιώδεις διαδικασίες που υφίστανται σε μία σχέση, η τροποποίηση των μη ρεαλιστικών προσδοκιών από τη σχέση και η εκπαίδευση στην χρήση αυτοκαθοδηγούμενων τεχνικών που μειώνουν τη διαταραγμένη αλληλεπίδραση.